വാക്കുകളോട് എനിയ്ക്കെന്നും പുച്ച്ചമയിരുന്നു..കാരണം അവയെന്നും എന്റെ വികാരങ്ങളുടെയും ചിന്തകളുടെയും അസ്ഥാനത്തുള്ള അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ മാത്രമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ , അവയുടെ അര്‍ത്ഥ പരിമിതിയില്‍ എനിക്ക് സഹതാപതെക്കലേറെ വെറുപ്പ്‌ മാത്രമേ തോന്നരുള്ളു....ഒരുപക്ഷെ ഇപ്പോഴും .......... അറിയില്ലാ...... ഞാന്‍ ചിന്തിക്കുകയാണ്... ഒരുപക്ഷെ വാക്കുകള്‍ എനിയ്ക്ക് നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ പ്രണയവും, വാക്കുകള്‍ക്കപ്പുറം ഞാന്‍ കത്ത് സുക്ഷിക്കുന്ന എന്റെ പ്രണയവും തമ്മില്‍ കലഹിക്കുന്നതുമാവാം ..........
നിന്റെ വാക്കുകളില്‍ പതിയിരിക്കുന്ന കവിതകള്‍ കടലിന്റെ ആഴങ്ങലെന്ന പോലെ വിശാലമാണ് .കാല്തെന്നി ഓരോ തവണ ഞാന്‍ അതില്‍ വീഴുമ്പോഴും ഓരോ ശീതോഷ്ണ ജലപ്രവഹങ്ങളും എന്നില്‍ അനന്തതയുടെ അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ ഭേദിക്കുമാര് നിത്യമായ ആനന്ദം നല്‍കുന്നു...
ഞാന്‍ ഒരു വാക്കാണ്‌ .അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ വേലികെട്ടിയ ഏതോ അര്‍ത്ഥത്തിന്റെ .. ഏതോ ഒരു വാക്ക്... പക്ഷെ അതിനപ്പുറം അനന്തത വരേയ്ക്കും വ്യാപിക്കുന്ന മൌനം മുഴുവനും എന്നില്‍ തുടിയ്ക്കുന്ന അനശ്വരമായ പ്രണയം മാത്രം........
