ആകാശത്തിന്റെ മുകളിലെവിടെയോ ഉള്ള
പഞ്ഞിക്കെട്ടു പോലെയുള്ള മേഘത്തിലെ
ഒരു മഞ്ഞു കാണമായിരുന്നു ഞാൻ.
ഞാനങ്ങനെ പാറി നടന്നു.
പതുപതുത്ത വെളുത്ത മെത്തയിൽ കിടന്നു
സ്വപ്നങ്ങളൊരുപാട് കണ്ടു.
പെട്ടന്ന് ഞാൻ താഴേക്ക് വീഴാൻ തുടങ്ങി.
എന്നെ ഉരസിപ്പോകുന്ന വായു കണികകളോട്
എനിക്ക് വെറുപ്പ് തോന്നി.
വല്ലാത്ത ചൂട്, എനിക്ക് സങ്കടം വന്നു,
ആ സങ്കടത്തിൽ ഞാൻ ഉരുകി പോയി.
ഞാനൊരു കണ്ണുനീർ തുള്ളിയായി മാറി.
ഞാൻ താഴേക്ക് വീഴുകയാണ്. അനന്തമായി...
താഴെ ഞാൻ ഭൂമി കണ്ടു... കടല് കണ്ടു....
കടലിൽ വീണു. ആരുമത് കണ്ടില്ല...
കടലതറിഞ്ഞത് പോലുമില്ല...
എന്നിലെ ഓരോ മാത്രയെയും ഞാൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു
കടലിൽ ഞാൻ ആണ്ടു പോയി....
എന്തിനോവേണ്ടി തുറന്ന ഒരു ചിപ്പിക്കുള്ളിൽ
ഞാൻ വീണു.
ചിപ്പി ഭയന്ന് വേഗം അതടച്ചു കളഞ്ഞു.
ഞാനാ കുഞ്ഞു ചിപ്പിക്കുള്ളിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയി....
ആ ഇരുട്ടിൽ പേടിച്ചു ഞാൻ തണുത്തുറച്ചു പോയി.
ഞാനൊരു മുത്തായി മാറി ....
