ടൊർണാഡോ

ഞാൻ ആകാശ മിട്ടായി വാങ്ങാൻ പീടികയിലേക്കു പോകുവായിരുന്നേ. അപ്പൊ ഒരു  കാറ്റ് വന്ന് എന്റെ മുടിയിലാകെ ജട കോർത്തു. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോ ഒരു വലിയ പൈപ്പ് ഇങ്ങനെ വരുവാ, കാറ്റു പോലെ. ഫും. എന്നെ അതങ്ങു വലിച്ചെടുത്തു, വാക്വം ക്ലീനർ പോലെ. ഞാൻ കറങ്ങി കറങ്ങി മുകളിലെത്തി, കാറ്റെന്നെ ചുഴറ്റി സൈഡിലോട്ട് എറിഞ്ഞു. ഞാനൊരു മേഘത്തിന്റെ അറ്റത്തു വീണു. ഹയ്യടാ... ഞാനെന്താ താഴെ വീഴാത്തെ, ചത്തോ? പഞ്ഞി മേഘങ്ങൾ ആകെ വെളുത്ത വെളിച്ചം ചീറ്റുന്നു, മുകളിൽ സൂര്യൻ, കണ്ണ് ചിമ്മുന്നു. താഴെ എന്താ? ഞാൻ മേഘം മാന്താൻ തുടങ്ങി, ഒരു കൈക്കു വീതിയിൽ താഴേക്ക്. കുറെ മാന്തിയപ്പോ മേഘത്തിനു ഓട്ടയായി. ഹാവൂ ഭൂമി കണ്ടു, പക്ഷെ നല്ല മഴ, മേഘത്തിനു ചോർച്ചയുള്ളതു പോലെ. എന്തായാലും മഴ തീരട്ടെ, എന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന്. മേഘം തോട്ടം നനയ്ക്കുന്ന പോലെ പതിയെ നനച്ചു നനച്ചു എങ്ങോട്ടോ പോവാണ്. ഹയ്യോ പെട്ടന്നൊരു കുലുക്കം. മേഘത്തിന്റെ കനം കുറഞ്ഞു വരുന്നു. ഞാൻ താഴോട്ട് ഊർന്നു. ഹയ്യോ പിടിച്ചോ..... മഴത്തുള്ളികൾ ചോദിച്ചു, എങ്ങോട്ടാ ഞങ്ങളെക്കാളും സ്പീഡിൽ? പ്ഡും!!! ഞാൻ താഴെ വീണു. 

ടീച്ചർ.... ഈ ടൊർണാഡോ എങ്ങനെയാ ഉണ്ടാവുന്നെ?

ങേ? അത് ഞാൻ നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു അടുത്ത ക്ലാസ്സിൽ തരാം, ഇപ്പൊ മറന്നു പോയി.